អំណាច ស្នេហា និងសេចក្តីគោរព

ក្រោយពេលបានអានបណ្តាអត្ថបទទាំងឡាយដែលពូ ស្រុកស្រែ បានផ្សាយក្នុងប្លក់របស់គាត់ទាក់ទងនឹង សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ៖ អ្នកទោសខ្មែរក្រហម ទាំងប្រាំពីរអត្ថបទមក ខ្ញុំបានឆ្លៀតពេលពីការងារ ទៅរក បណ្ណាគារដើម្បីទិញសៀវភៅ នោះមកអាន។

ខ្ញុំហាក់បីដូចជាដាច់ឆ្ងាយពីការតាមដានព័ត៌មាននានាដែលទាក់ទងនឹងស្រុកទេស ការវិវត្តន៍ទាំងឡាយនៅ ក្បែរឬជុំវិញខ្លួន ព្រោះដោយមូលហេតុជាច្រើនយ៉ាង។ កាលនៅជាយុវជន ខ្ញុំមានកម្លាំងមហិមា មានទឹកចិត្ត ដ៏មុតស្រួចក្នុងសេចក្តីស្នេហាមាតុភូមិ តែងសង្វាតអានសៀវភៅដែលមានទាក់ទងនឹងប្រទេសជាតិ…ដើម្បី រកឱ្យឃើញថានរណាជាមិត្ត នរណាជាសត្រូវដ៏ពិតប្រាកដ… តែខ្ញុំបែរជាមិនសូវសម្បូណ៌ប្រាក់សម្រាប់បង្រ្គប់ តម្រូវការអានសៀវភៅរបស់ខ្ញុំឡើយ។ លុះដល់ពេលមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ហើយ បែរជារកពេលអានផង ត្រិះរិះ ពិចារណាផងគ្មានទៅវិញ… នេះជាការគួរឱ្យស្តាយសម្រាប់ខ្ញុំ ដូចដែលបុរសពេញកម្លាំងនានាគ្មានប្រាក់គ្រប់ គ្រាន់ក្នុងការសប្បាយ តែបែរជាអាចស្វែងរកការសប្បាយបានពេញលេញនៅពេលដែលខ្លួនគ្មានកម្លាំងទៅ វិញ។

ខ្ញុំទើបតែបានអានចប់ប្រហែលមួយភាគបួននៃសៀវភៅ អ្នកទោសខ្មែរក្រហម។ ខ្ញុំមើលឃើញថាខ្លួនខ្ញុំនៅខ្ចី គំនិតណាស់ក្នុងការរស់នៅជាបដិភាគនៃនយោបាយ … ដែលចំណុចនេះខ្ញុំត្រូវព្យាយាមថែមទៀតដោយមិន សម្លឹងមើលក្នុងផ្លូវណាមួយជាចំពោះឡើយ។

និយាយពីរឿងសៀវភៅវិញម្តង៖ ខ្ញុំរកឃើញតែសៀវភៅដែលថតចម្លង(ដោយខ្ជីខ្ជា) ទាំងបីក្បាល មានដូចជា

1. អនុស្សាវរីយ៍ផ្អែមល្ហែម និង ជូរចត់ (ព្រះរាជនិពន្ធដោយ៖ នរោត្តម សីហនុ បកប្រែដោយ៖ ន. រណរង្គ)
2. អ្នកទោសខ្មែរក្រហម (ព្រះរាជនិពន្ធដោយ៖ នរោត្តម សីហនុ ប្រែសម្រួលដោយ៖ ទីឃាយុ)
3. ទឹកភ្នែកកម្ពុជា (និពន្ធដោយ៖ Elizabeth Becker ប្រែសម្រួលដោយ៖ ទី ឃាយុ)

ចំណែកសៀវភៅ តម្រាពិជ័យសង្គ្រាម ភាគ១ និងភាគ២ (ស្រាវជ្រាវ ប្រែសម្រួល និងរៀបរៀងដោយ៖ កែវ ចិត្រ) ជាសៀវភៅបោះពុម្ពពិតមែន មិនមែនចម្លងទេ។

ខ្ញុំព្យាយាមសួរអ្នកលក់រកសៀវភៅច្បាប់ដើម (ច្បាប់មិនចម្លង ដែលនឹងមានព័ណ៌ ឬមានអក្សរច្បាស់) ។ ដំបូង គេប្រាប់ថាថ្លៃណាស់។ អូខេ! ថ្លៃក៏ដោយ ខ្ញុំចង់បានទៅហើយ ថ្លៃថោកអីមិនគិតទេ។ គេថាគេអស់ច្បាប់ដើម ហើយនៅសល់តែអាកូពីហ្នឹង។

អ្នកលក់សុភាពអស់ត្រឹមប៉ុណ្ណឹងហើយជាមួយខ្ញុំ។ បើគេហាមាត់មួយម៉ាត់ទៀត ក៏ខ្ញុំក្តៀនដែរ។

សុំអភ័យទោស ប្រហែលជាមានអ្នកខ្លះនឹងអន់ចិត្តប្រសិនបើខ្ញុំនិយាយនៅទីនេះថា៖

តាំងពីដើមមក ខ្ញុំតែងពិចារណាដោយការយកគោលគំនិតគិតប្រយោជន៍គេជាធំ។

បើខ្ញុំគាំទ្រច្បាប់ចម្លងនេះ ខ្ញុំមិនដឹងថា អ្នកនិពន្ធ អ្នករៀបរៀង អ្នកបកប្រែ ទាំងនោះ នឹងរស់បានយ៉ាងដូចម្តេច ទៅកាលបើមានគេរកស៊ីលើកម្លាំងញើសឈាម របស់ខ្លួនដូច្នេះ? បើអ្នកទាំងនោះ ខ្លះចំណាយកម្លាំងឆ្លៀតពេល ពីការងារ ដើម្បីរៀបរៀងវាឡើង ជួនកាលទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃសម្រាក។

ខ្ញុំក៏មានមិត្ត មានបងប្អូន មានគ្រូ ជាអ្នកនិពន្ធ ដែលពួកគាត់ទាំងនោះ ពឹងលើកម្លាំងស្មារតី ពឹងលើប្រាជ្ញារបស់ ខ្លួនដើម្បីសរសេរ ចងក្រង រៀបចំនូវអត្ថបទ ឬ ឯកសារនានា ប្រាថ្នាថានឹងបានកម្រៃតិចៗ តក់ៗពីការលក់វា ចុះ បើគ្រាន់តែចេញមកមានគេកូពីព្រោងព្រាតយ៉ាងនេះ តើគាត់មានកម្លាំងចិត្តអីទៅធ្វើវាទៀតទៅ? ប្រហែលជាគាត់ នឹងកប់ចំណេះទាំងនោះទុកធ្វើប្រហុកគ្រាន់បើជាង។

ម្តាយខ្ញុំតែងប្រាប់ថា គំនិតខៀវរបស់ខ្ញុំនេះ ថ្ងៃណាមួយនឹងត្រូវប៉ះពារលើអ្នកដទៃជាខ្លាំង។ គាត់មិនចង់ឱ្យខ្ញុំគិត បញ្ចេញមតិអីច្រើនទេ។

ចំណែកឪពុកខ្ញុំវិញ គាត់និយាយថា ខ្ញុំនេះក្រហមពេកហើយ។ គ្មាននរណានឹងត្រូវការប្រើគំនិតចង្អៀតបែបនេះ ឡើយ។

ចំពោះខ្ញុំ៖ ខ្ញុំគឺជាខ្ញុំ ក្រហមឬខៀវ ខ្ញុំគិតពីអ្នកដទៃមុនជានិច្ច។

ត្រង់ចំណុចនេះ បើសិនជាខ្ញុំមានបងប្អូន មានមិត្តសម្លាញ់ ដែលត្រូវគេរំលោភកម្មសិទ្ធិបញ្ញាបែបនេះ តើខ្ញុំខឹង នឹងនរណា?