តើជាគុណបុណ្យ ឬផែនដីមូល?

ថ្ងៃមុននេះបានជួបរឿងគួរឱយសប្បាយចិត្តសម្រាប់ខ្ញុំ ដែលគួរទុកជាមេរៀនពិចារណាសម្រាប់អ្នកដែលធ្លាប់បានធ្វើបុណ្យដាក់ ទាន ព្រោះប្រហែលជាហេតុផលនេះ បានជាខ្ញុំបានជួបរឿងល្អៗក្នុងជីវិតជារហូតមក។ រឿងទីពីរទើបកើតឡើង កាលពីរសៀល អាទិត្យមុននេះ តែរឿងទីមួយមានពាក់ព័ន្ធតាំងពីពីរឆ្នាំមុនដែលខ្ញុំទើបតែនឹកឃើញមុននេះបន្តិចដែរ។

ប្រហែលក្នុងកំឡុង ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១១ ខ្ញុំបានទៅបង់ពន្ធ នៅពន្ធដារទួលគោកភ្នំពេញ។ ជាធម្មតារបស់ខ្ញុំទៅហើយដែលខ្ញុំតែង រង់ចាំវេនរបស់ខ្លួន ដែលនៅពេលនោះមានមនុស្សប្រហែលជាងដប់នាក់នៅក្នុងបន្ទប់បង់ពន្ធកំពុងរង់ចាំវេនរបស់ខ្លួនដូចគ្នា។ ពេល ខ្ញុំកំពុងឈរក្បែរបុគ្គលិកពន្ធដារ ដោយមិនបានសួរនាំអ្វីទាំងអស់នោះ បុរសសង្ហារ់ម្នាក់អាយុបងខ្ញុំប្រហែលជាងដប់ឆ្នាំ ទំនងជា មានចិត្តឈឺឆ្អាលចំពោះអ្នកមកដល់ថ្មី បានណែនាំខ្ញុំ៖

…មកបង់ពន្ធឡានឬ?

ចាស។

ទៅសុំក្រដាសមកសរសេរខ្លួនឯងទៅ! នោះនៅកន្លែងគាត់មានក្រដាស។ (គាត់និយាយហើយចង្អុលទៅអ្នកទទួលប្រាក់និងចេញ បង្កាន់ដៃបង់ពន្ធដែលកំពុងញាប់ដៃសរសេរ និងពិនិត្យឯកសារ)

ចាស។

ខ្ញុំឆ្លើយចាសបែបនេះឯង ព្រោះថាខ្ញុំមិនអាចជ្រៀតគេទៅសុំទម្រង់ពាក្យសុំបង់ពន្ធនោះទេ ព្រោះមានមនុស្សច្រើនណាស់នៅរង់ចាំ ដូចគ្នានឹងខ្ញុំដែរ។ ដោយគាត់ឃើញខ្ញុំនៅស្ងៀម គាត់ក៏ងើបទៅសុំពាក្យនោះមកឱយខ្ញុំ នាំឱយខ្ញុំកាន់តែរអៀសខ្លួនដែលគាត់ជា មនុស្សចាស់ជាងមកជួយបែបនេះ។ ខ្ញុំអរគុណគាត់ជាខ្លាំង ហើយសរសេរបីបួននាទីក៏រួចរាល់ និងបានយកពាក្យសុំនោះទៅដាក់ ក្រោមសំណុំពាក្យរបស់អ្នកមកមុនតាមលំដាប់លំដោយ។ រួចនឹកថាមិនដឹងអរគុណគាត់យ៉ាងម៉េចសមទេ ហេតុតែគាត់មិនចង់ឱយ ខ្ញុំចំណាយប្រាក់ក្នុងការជូនសគុណមន្ត្រីពន្ធដារដែលកំពុងរអ៊ូបណ្តើរថាការងារច្រើនខ្លាំងណាស់ រកពេលសម្រាកគ្មាន ឬថាហត់ ដល់ហើយ។ល។

ដល់វេនគាត់ត្រូវចូលទៅរាប់ប្រាក់បង់ពន្ធឱយគេ ស្រាប់តែគាត់ខ្វះកាតគ្រីឡានថ្មីដែលទើបទិញធ្វើផ្លាកលេខ ចំណែកឡានចាស់ មួយទៀតមានឯកសារគ្រប់ហើយ។ គាត់ក៏រត់ទៅផ្ទះបាត់ដោយផ្តាំមន្ត្រីពន្ធដារថា ទុកឯកសារគាត់ផង គាត់នឹងត្រឡប់មកវិញ ព្រោះផ្ទះគាត់នៅជិតដែរទេ។ បានឳកាសហើយខ្ញុំ យ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំអាចប៉ាវកាហ្វេគាត់មួយកែវ ពេលគាត់ត្រឡប់មកវិញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ឯកសារខ្ញុំត្រូវតែហើយមុនគាត់ដែរ ខ្ញុំក៏នៅចាំមើលឯកសារគាត់ផងដើម្បីកុំឱយច្រឡំគ្នានឹងឯកសារគេផ្សេង ដែលនៅរាយប៉ាយលើតុរបស់អ្នកទទួលពន្ធជាមន្រ្តីពន្ធដារនោះ។

ដល់វេនខ្ញុំរួចរាល់ គាត់ក៏មកដល់ល្មម ខ្ញុំប្រគល់ឯកសារឱយគាត់ហើយចេញទៅចាំគាត់នៅខាងក្រៅបន្ទប់។

ខ្ញុំបានអញ្ជើញគាត់ទៅពិសានំបាញ់ឆែវនៅក្បែរនោះ មុនពេលយើងយកម៉ូតូអូសត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងខ្លួន។ ពេលកំពុងពិសាបាញ់ ឆែវនោះខ្ញុំមិនហ៊ាននិយាយអ្វីទេ ព្រោះមានទម្លាប់មួយគឺមិនចូលចិត្តខ្ទាតទឹកមាត់ដាក់គេ។

គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា៖ ខ្ញុំមិននឹកស្មានថាបានជួបបងនៅទីនេះសោះ! (គាត់ហៅខ្ញុំបង)

ខ្ញុំ៖ អូហ៍ … តើយើងធ្លាប់ជួបគ្នាពីមុនមកដែរឬបង? (ខ្ញុំហៅគាត់ថាបងដែរ)

គាត់៖ យី! បងចាំខ្ញុំអត់បានទេឬ?

ខ្ញុំ៖ ហ៊ឺ…. ខ្ញុំសុំទោសបង ខ្ញុំពិតជានឹកមិនឃើញសោះ ប្រហែលខ្ញុំនឹកមិនទាន់ឃើញ…. បងប្រាប់ខ្ញុំបន្តិចមក៍ ថាបងធ្លាប់ជួប ខ្ញុំនៅឯណាទៅ?

គាត់៖ ឱ ខ្ញុំស្មានថាបងស្គាល់ខ្ញុំទេតើ! បងមាននឹកឃើញទេ បងធ្លាប់សណ្តោងឡានខ្ញុំមកពី….តាំងពីឆ្នាំទៅនោះណា៎!

ខ្ញុំខ្មាសគេសឹងជ្រែកមេឃ ម៉ែឪហើយ អាយុខ្ញុំច្បាស់ណាស់ គឺប្អូនគាត់ទេ តែខ្ញុំមិនដែលយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយអ្នកនៅជុំវិញ ខ្លួនខ្ញុំសោះ។

មុនលាគ្នាពីគាត់មក ខ្ញុំបានអរគុណគាត់ដែលបានជួយខ្ញុំក្នុងពេលបង់ពន្ធអម្បាញ់មិញ ព្រោះថាបើគ្មានគាត់ទេ ខ្ញុំប្រហែលជាត្រូវគេ ទារប្រាក់ថ្លៃទឹកប៊ិចគួរសមដែរហើយ។ ហើយក៏អរគុណដែលគាត់នៅរាប់អានខ្ញុំ ក្នុងពេលដែលខ្ញុំមិនអាចចំណាំគាត់បាន។

*****

រឿងទីពីរនេះ គឺរឿងនៅកន្លែងបង់ពន្ធទៀត៖

ខ្ញុំចូលទៅក្នុងកន្លែងបង់ពន្ធឡាន ដើម្បីដាក់ពាក្យសុំដែលបានកូពីពីមិត្តភ័ក្តិមកបំពេញរួចស្រេចពីផ្ទះ ក៏យកទៅដាក់លើតុមន្រ្តី ពន្ធដារដូចតែរាល់ដង ហើយថយទៅឈរនៅខាងក្រោយព្រោះគ្មានកៅអីអង្គុយទេ ដោយសារមនុស្សច្រើនពេកជិតសាមសិបនាក់ នៅក្នុងនោះដែរ។ ដោយសារអាងថា សរសេរពាក្យរួចរាល់ ខ្ញុំមិនបានបកទៅយកវ៉ែនតាដែលភ្លេចនៅឯផ្ទះនោះទេ ណាមួយគ្មានអី ចាំបាច់ត្រូវមើលឡើយ បើសិនត្រឹមរាប់លុយគឺអាចរាប់បាននឹងភ្នែកទទេ។

ឈរចាំគេយូរនោះយូរ ព្រោះមនុស្សច្រើន ស្រាប់តែក្មេងតូចម្នាក់វារត់លេងចុះឡើងៗ វាចង្អុលមុខខ្ញុំទំនងលេងបន្តិចមែនបន្តិច។ ខ្ញុំបើកភ្នែកធំៗ ប្រឹងមើលថាតើក្មេងនេះជានរណា មានម៉ែមានឪក៏អត់បានជាវាមកចង្អុលមុខខ្ញុំធ្វើមើលតែខ្ញុំមានកំហុសអីចឹង?

ម្តាយវាស្ទុះភ្លែតមកវាយដៃកូនទម្លាក់ចុះ ធ្វើឱយខ្ញុំរាងរសាយចិត្តបន្តិច។ គាត់និយាយនឹងខ្ញុំតាមរបៀបមនុស្សដឹងខុសត្រូវ ដោយ សុំទោសចំពោះកាយវិការមិនសមរម្យរបស់កូនប្រុសគាត់៖

…អូនអើយ ខ្ញុំសុំទោសផង កូនខ្ញុំគ្មានដឹងអីសោះ។…សុំទោសផងណា៎…ហ្អ៊ី???

អត់អីទេបង។ (ខ្ញុំរាងភ្ញាក់ដែរដែលគាត់លាន់មាត់បែបនេះដាក់ខ្ញុំ)

អូន…អូន… ចុះទៅណាមកណាបានជាមកជួបគ្នានៅនេះចឹង? អ្ហូយ ខ្ញុំតេទៅអូនឯងច្រើនដងណាស់តែតេទៅអត់មានអ្នកលើក (បានអីលើកបើលេខណាមិនដែលស្គាល់ប្លុកឱយទៅជារោទិ៍ចោលអស់ហើយហ្នឹង?)

ខ្ញុំធ្មឹងធ្មាំងមួយស្របក់ដោយសារតែខ្ញុំរកនឹកយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំនឹកមិនឃើញថា គាត់ជាមិត្តភ័ក្តិ ឬជាអ្នកធ្លាប់ធ្វើការជាមួយ ឬធ្លាប់ទៅ ប្រជុំជួបគ្នានៅឯណា ឬក៏សង្សារចាស់របស់ខ្ញុំក៏មិនដឹង??? ដោយទ្រាំមិនបាននឹងការនិយាយគួរសមរបស់គាត់ ខ្ញុំក៏សើចស្ញេញ ទៅវិញតបនឹងគាត់ ព្រោះមិនចង់សួរត្រង់ពេកនៅចំពោះមុខមនុស្សរាប់សិបនាក់បែបនេះទេ។

មិនដឹងសួរថាអញ្ជើញទៅណាកើតព្រោះថាឃើញគ្នាក្នុងកន្លែងបង់ពន្ធទៅហើយ ម៉្លោះហើយក៏ដាច់ចិត្តសួរសុខទុក្ខតាមរបៀបអ្នក ស្គាល់គ្នាទៅចុះ!

ចាស បងសុខសប្បាយជាទេឬ?

ចាស សុខទុក្ខធម្មតាទេ។ ប៉ាវាគាត់តាំងពីង៉ៃជិះឡានអូននោះមក គាត់ឱយខ្ញុំតេរកអូនថានឹងអញ្ជើញមកបាយជុំគ្នានៅផ្ទះម្តង គ្រាន់នឹងបានអរគុណហើយសុំរាប់អានគ្នាផង តែតេទៅអូន យូរណាស់ហើយ មិនដែលចូលសោះ លើកណានោះ តេទៅគេ ប្រាប់ថាលេខនេះមិនអាចទាក់ទងបានទេ។ ខ្ញុំ និងប៉ាវាគិតថាបែបអូនទៅណាឆ្ងាយហើយបានជាតេមិនចូល។

…ហ៊ឺ… ខ្ញុំមិនសូវនៅផ្ទះទេបង។ ខ្ញុំច្រើនតែទៅតាមខេត្ត តាមភូមិឆ្ងាយៗ ។ (ដោយរកលេសគេចទៅណាក៏មិនរួច ខ្ញុំក៏នៅឈរ និយាយលេងជាមួយមនុស្សដែលខ្ញុំនឹកមិនឃើញសោះថាខ្ញុំធ្លាប់ជួបនៅកន្លែងណា គិតសឹងក្តៅខួរទៅហើយនៅតែនឹកមិនឃើញ)

ដោយសារឃើញខ្ញុំមិនសូវចាប់អារម្មណ៍នឹងសម្តីគាត់ ឬនិយាយដោយត្រង់ថាមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងសម្តីគាត់ គាត់ក៏និយាយ ប៉ប៉ាច់ប៉ប៉ោចម្នាក់ឯងទៀត៖

…ង៉ៃហ្នឹងណា៎ បើមិនបានឡានអូនបងមកវិញដោយសារទេ ប៉ាវាខ្ញុំគាត់ទៅឡើងយន្តហោះមិនទាន់ទេ មុខជាអស់លុយដូរ សំបុត្រទៀតមិនខាន…តែចេះសំណាងណាស់ បានជួបឡានអូន បានដោយសារមកជាមួយ។ កុំអីនោះដេកផ្លូវទាំងបួននាក់ ម៉ែឪកូន មិនខានឡើយ។ …ចង់អរគុណតាំងពីប៉ាវាត្រឡប់មកពីណាមីបៀរម៉្លេះតែរកមិនចូលសោះ សង្ស័យតែឃើញលេខខ្ញុំ បិទចោល ម៉ងបានជាអីចឹងនោះ! (គាត់និយាយចំអន់ខ្ញុំទាំងមិនដឹងថាខ្ញុំនេះកំពុងតែរកនឹកមិនឃើញពីរូបភាពគាត់ក្នុងការចងចាំ)

អូនចំណាំខ្ញុំបានឬអត់ហ្នឹង? (គាត់សួរបែបនេះពេលបណ្តើរគ្នាចេញពីកន្លែងបង់ពន្ធមក ហើយមើលទៅខ្ញុំកាន់តែងីងើទៅៗ)

សុំទោសណា៎បង! ខ្ញុំគិតថាបងបែបច្រឡំហើយ ខ្ញុំមិនសូវមានមិត្តភ័ក្តិទេនៅភ្នំពេញនេះ បើនៅកំពង់ធំក្រែងលោមានខ្លះ។ តែថាទោះជាច្រឡំក៏មិនអីដែរ គ្រាន់នឹងស្គាល់គ្នាផង។

ទេ! ខ្ញុំថា គឺប្អូនឯងនេះហើយ ដែលធ្លាប់ដឹកខ្ញុំនៅម្តុំបិតត្រាំង វាលរេញ កាលបួនប្រាំឆ្នាំមុន យូរណាស់ហើយ ។ កាលហ្នឹង ឡានដែលខ្ញុំជួលពីកំពង់សោមមក មកខូចនៅបិតត្រាំង ហើយអ្នកម្ចាស់ឡាននោះគាត់ក៏តេហៅជាងមកធ្វើ។ មានចាំក៏អត់? គាត់ធ្វើយូរហើយនៅមិនរួចទៀតជួនជាម៉ោងជិតដប់យប់ទៅហើយ អត់មានឡានក្រុងជិះកាត់ទៀត ហើយប្តីខ្ញុំត្រូវឡើងយន្ត ហោះម៉ោងប្រាំបីព្រឹក គាត់ក៏សាកលើកដៃសុំឡានគេ ហើយឡានប្អូនក៏បើកហួសរួច បកក្រោយមកវិញ ឱយពួកខ្ញុំជិះជាមួយ ណែក! ខ្ញុំឥតភ្លេចទេណា អូនឯងពេលសើចទៅគឺមានខួចខុសគេ។ ខ្ញុំចំណាំបាន។ អូនឯងមានគ្នាពីរនាក់ ហើយពួកខ្ញុំជិះនៅ បាំងក្រោយ ក្នុងឡានអូនឯងស្អីក៏មានដែរ នំប៉័ង ទឹកសុទ្ធ ប៊័រ ដំណាប់ផ្លែឈើដាក់កែវ (ជេម) ។ ហើយចាំបានទេ ពួកម៉ាកអូន ឯងស្រែកយំពេលអូនឯងបើកឡានលឿន ព្រោះឮប្តីខ្ញុំប្រាប់ថាប្រញាប់នោះ? ហើយមកដល់កំពង់ស្ពឺ ក្តាមអូនឯងរួចចំណង វារពេញឡានរហូតដល់ពួកម៉ាកអូនឯងស្រែកឱយឈប់ឡានចាប់វាដាក់ក្នុងកន្រ្តកវិញ។ ខ្ញុំជួយចាប់ដែរនោះ កាលហ្នឹងនឹក ឃើញក៏អត់?????

ហ៊ឺ…ខ្ញុំ…ខ្ញុំ…ខ្ញុំ…

ឈប់សិនៗ ចាំមើលណា ខ្ញុំមានលេខទូរស័ព្ទ ចាំខ្ញុំតេសាកមើល ចូលទៀតក៏អត់ ហើយចូលលេខអូនឯងក៏អត់?

គាត់តេមកភ្លាម ចូលលេខខ្ញុំមែន។ ខ្ញុំឆ្ងល់អើយឆ្ងល់?

ចុះបងបានលេខខ្ញុំពីណាមក៍?

កាលហ្នឹងប្តីខ្ញុំគាត់ខ្ចីទូរស័ព្ទអូនឯងតេមកប្រាប់អ្នកផ្ទះ ដល់ចឹងទៅក៏ជាប់លេខហ្នឹងនៅទូរស័ព្ទម្តាយខ្ញុំ។

ហ៊ឺបងអើយ ខ្ញុំនឹកយ៉ាងម៉េចក៏មិនឃើញទេបង។ ខ្ញុំសុំទោសទៅចុះ។

មែនក៏អី? តែថាខ្ញុំនៅចាំបាន។ ខ្ញុំចង់អញ្ជើញអូន និងមិត្តទៅញ៉ាំបាយជាមួយខ្ញុំម្តង សូមកុំប្រកែកអី ព្រោះពួកខ្ញុំមានអារម្មណ៍ ថាជំពាក់គុណប្អូនណា៎។ អញ្ជើញម្តងទៅ! ទុកថារាប់អានមិត្តថ្មីដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នាទៅចុះ។

កុំអីបង បានតែបងនិយាយប៉ុណ្ណឹងនោះខ្ញុំអរគុណណាស់ទៅហើយ ។ អញ្ជើញចុះបង ខ្ញុំគិតរកជម្រាបលាសិនហើយ។

ទេៗ កុំអីចឹងអី។ អញ្ជើញបាយជាមួយខ្ញុំម្តងទៅណា៎ ឥឡូវនេះតែម្តងទៅ ។ កុំប្រកាន់នឹងខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងតេហៅប្តីខ្ញុំមកជាមួយដែរ។ តោះទៅជាមួយខ្ញុំ។

ខ្ញុំអត់ចង់ទៅទាល់តែសោះ ណាមួយខ្លាចចាញ់បោកគេ ណាមួយខ្លាចគេនាំទៅលក់(ពីណាទិញទៅលោក????)។ តែគេចពី ម្នាក់ស្រីនេះមិនរួចសោះ។ គាត់អូសដៃខ្ញុំដាក់ចូលឡាន ហាយឡេនឌ័រ របស់គាត់ ដោយប្រាប់អ្នកយាមម៉ូតូថា បើស្អែកមក យកបានឬអត់? អ្នកយាមគេក៏ព្រមយាមឱយ។

ណ្ហើយ ម៉ូតូអាគុបហ្នឹងចាស់ជិះលែងចង់ទៅមុខហើយ ហើយអត់មានភ្លើងសម្រាប់ជិះពេលយប់ផង ចំណែកខ្លួនប្រាណខ្ញុំនេះ ចង់យកទៅលក់ឱយពីណាក៏គេមិនហ៊ានទិញដែរ ព្រោះគេខ្លាចថាជាគ្រញូងក្លែងក្លាយ។ បាយល្ងាចម៉ាពេល រួចលុយបានខ្លះ ដែរធ្វើម៉េចអានេះមិនមែនខ្ញុំទៅបោកគេស៊ីឯណា គេហៅខ្ញុំត្រឹមត្រូវទេតើ?

គាត់នាំខ្ញុំចូលហាងបាយចិនមួយកន្លែងដែលមានភ្ញៀវសឹងកកខាប់ ខ្ញុំមិនសូវនិយមម្ហូបចិនទេ តែចេះតែទ្រាំទៅបំណាច់នឹងគេ ប៉ាវទៅហើយ។ ដល់និយាយគ្នាចុះ និយាយគ្នាឡើងទៅ ក៏បានទៅជានឹកឃើញថា មានលើកណានោះខ្ញុំដឹកអ្នកសុំដោយសារ មកពីកំពង់សោម ហើយគាត់នោះសុំបើកឡានជួសខ្ញុំ ព្រោះបែបមើលទៅឃើញខ្ញុំស្រវឹងខ្លាំងនិយាយឡូឡាស្តាប់គ្នាមិនបាន ហើយខ្ញុំចេះតែនឹកថា ចុះអាគាត់អ្នកផ្ញើខ្លួននឹងឡានខ្ញុំហ្នឹងវាចង់ប្លន់ឡានខ្ញុំក៏អីបានជាចេះតែសុំខ្លួនបើកឡានខ្ញុំចឹង???

លោកហ្អើយលោក ទម្រាំតែរកនឹកឃើញចង់ម៉ាង៉ៃវាល់ល្ងាច ហៀរដល់យប់។ តែរួចបាយមួយពេល ហើយឆ្ងាញ់មាត់ទៀត ប្តីប្រពន្ធមួយគូនេះគួរឱយគោរពស្រឡាញ់ណាស់។

តែលេខទូរស័ព្ទខ្ញុំ ប្លក់លេខគាត់ទាំងពីរបាត់ទៅហើយ!