ថ្ងៃអូនចេញទៅ

ធ្មេចបើក តែ មួយ ភ្លែតសោះ ជិត 10 ឆ្នាំ ទៅហើយ ។ ថ្ងៃនេះ ឆ្នាំនោះ ខ្ញុំ គ្រវីដៃលានាង យ៉ាងរីករាយ រីករាយព្រោះមានសេរីភាពក្នុងការដើរហើរ ប្រៀបដូចខ្លា រួចពីទ្រុងដែក។
តែ ពេលនេះ ខ្ញុំ ឆ្អែតហល់ ហើយពីការដើរលេង ខ្ញុំ ចាស់ទុំជាងមុនឆ្ងាយណាស់ ខ្ញុំ មិនមែន ខ្ជីខ្ជា នឹងរឿងជីវិត មិនមែន មនុស្សមិនបានការដូចដែលអ្នកដទៃធ្លាប់ ស្គាល់ ឡើយ ។

គ្មាន អ្វី ប្រសើរ ជាង កែប្រែជីវិត ធ្វើជា មនុស្ស ថ្មី ។