Niina

កូនស្រីតូចដ៏ឆ្នាសឆ្នើម និងរាបសាររបស់យើងកំពុងរត់លេងតេះតះ ពេលម៉ាមីចូល Confirm Checking In នៅ ព្រលានយន្តហោះ។ ពេលលោកតាវាភ្លេចខ្លួនបន្តិច (គាត់ចាស់ហើយ មិនមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់នឹងរត់តាមចាប់ ចៅមហារពិសនេះទេ) វារត់មកតោងជើងខ្ញុំដែលកំពុងរុញអីវ៉ាន់ចូលទៅក្នុងឱយគេត្រួតពិនិត្យ។ ខ្ញុំស្រវាកូន លើកដាក់លើអីវ៉ាន់រុញចូលទៅក្នុង។ នីណាមើលទៅសប្បាយចិត្តណាស់ដែលបានលេងល្បែងថ្មីគឺជិះលើរទេះ អីវ៉ាន់សំពីងសំពោងរបស់ម៉ាមី លោកយាយ និងនីណាផងដែរ។

ពួកគាត់ទាំងបីនាក់ម្តាយ កូនស្រី និងចៅស្រីក្រៅខោ ចេញទៅពិនិត្យសុខភាពនៅស្រុកចិន ដោយមានរបស់ របរជាអំណោយផ្ញើបងស្រី ប្អូនស្រីបង្កើតគាត់នៅស្រុកចិននោះផង ធ្វើឱយមើលទៅសំពីងសំពោងណាស់ ណាមួយត្រូវបង់តម្លៃលើសទម្ងន់កំណត់ ណាមួយត្រូវបង់ឱយអ្នកជួយជញ្ជូនអីវ៉ាន់ផង។

ពេលខ្ញុំរើអីវ៉ាន់ដាក់ថ្លឹងអស់ ម៉ាក់នីណានៅមើលលេខគីឡូ។ ខ្ញុំក៏រុញកូនលេងពេញកន្លែងចាំទទួលអ្នកចុះពី យន្តហោះព្រោះកន្លែងជូនដំណើរឡើងយន្តហោះមានមនុស្សច្រើនពេក។ នីណាចង្អុលទៅកន្លែងលក់ការេម ទោះបីជាមានសុខភាពមិនល្អ មិនត្រូវគ្នានឹងរបស់ត្រជាក់យ៉ាងណាក៏នីណាកូនខ្ញុំនៅតែចូលចិត្តញ៉ាំការេម។ ខ្ញុំពរវាដើរទៅកន្លែងលក់ ឱយគេដាក់ដួសការេមដែលរលាយអស់ដាក់ពីលើដើម្បីស្រួលបញ្ចុកកូន។ ម៉ាមី ក្រឡេកឃើញក៏រត់មករកពួកយើង ការេមក៏ធ្លាក់ទៅលើមាត់ម៉ាមីវិញទៅ ។ ម៉ាមីតែងបន្ទោសខ្ញុំដែលដឹងថា កូនញ៉ាំការេមទៅឈឺក៏នៅតែឱយញ៉ាំតាមចិត្តចង់ បែបហ្នឹងបានជាកូនចេះតែតាមខ្ញុំ ។ ខ្ញុំតែងគិតពីអារម្មណ៍ ជាជាងគោលការណ៍។ រវល់តែគិតអីនឹងមិនហ៊ានហូបនេះហូបនោះព្រោះខ្លាចឈឺនុះ? បើស្អែកស្លាប់ទៅ មាន ពេលឯណាបានភ្លក្សរសជាតិអាហារដែលយើងចង់ហូបនោះ?

មុនពេលឡើងយន្តហោះ កូនស្រីខ្ញុំដែលនៅជាប់លើដៃខ្ញុំមិនរបេះ យកដៃរុកត្រចៀកខ្ញុំ រុកច្រមុះ រុកភ្នែកខ្ញុំ យកដៃខ្ទប់មាត់ពេលខ្ញុំនិយាយជាមួយម៉ាមី ខ្ញុំក៏មិនយល់ថាហេតុអ្វី ក្មេងអាយុជិតមួយខួបវាចូលចិត្ត យកដៃ មករុកក្បាលពោះ រុកក្លៀក រន្ធច្រមុះ ភ្នែក ។ ជួនកាលកូនស្រីចាប់មាត់ខ្ញុំ យកដៃរុកធ្មេញខ្ញុំឱយរបើក ទាញអណ្តាតខ្ញុំ… ជាតិមុនវាប្រហែលជាអ្នកធ្វើជ្រូកក៏មិនដឹង បានជាចូលចិត្តលេងបែបនេះ។

ភ្លេចៗខ្លួន ជិតដប់ឆ្នាំហើយដែលខ្ញុំលែងបានជួបគេ។

សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលធ្លាប់មានចំពោះកូនស្រី ខ្ញុំនឹងរក្សាទុកជាប់ប្រាណ រហូតដល់ថ្ងៃលែងបានដកដង្ហើមទៀត!