សន្យា (ភាគ៦)

ចិត្តរបស់ខ្ញុំនៅតែជំពាក់វាក់វិនជាមួយសង្សារចាស់ឈ្មោះស៊ីណាមិនដាច់អាល័យ។ យើងរៀនមហាវិទ្យាល័យ ជាមួយគ្នា តែដោយខ្ញុំនៅឡេឡឺមិនទាន់រកការងារបានធ្វើ ខ្ញុំគ្មានចិត្តរៀនបន្តទេ។ នាងរៀនថ្នាក់អនុបណ្ឌិត​តាំង​ ពីយូរមកហើយ តែដោយសារបញ្ហាមួយចំនួន នាងបានពន្យារពេលរៀនរហូតដល់មុនពេលនាងរៀបការទើបនាង ចាប់ផ្តើមវគ្គសិក្សាបន្តទៀតដើម្បីបញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សារបស់នាង។ ការរៀនផង ធ្វើការផងជារឿងលំបាកណាស់ព្រោះ ថាកន្លែងដែលនាងរៀនមានភាពតឹងតែងដែលមិនអាចយឺតយ៉ាវ មិនអាចគេចវេះ ឬសូកប៉ាន់បានឡើយ…

ខ្ញុំចង់ឃើញការសិក្សាថ្នាក់អនុបណ្ឌិតដែលនាងរៀនតាំងពីកាលយើងនៅសេពគប់គ្នានេះបញ្ចប់បានដោយ ជោគជ័យ … ខ្ញុំបានស្ម័គ្រទទួលខ្លួនជាអ្នកជួយនាងក្នុងការវាយអត្ថបទសម្រាប់សារណា ឬលំហាត់មេរៀន នានារបស់នាងដែលគ្រូបានដាក់ឱ្យធ្វើដោយព្រោះថានាងមិនមាននរណាម្នាក់អាចពឹងពាក់បាន… មានរឿង ពិសេសមួយរវាងយើងទាំងពីរនាក់ ដោយសារធ្លាប់ស្គាល់ចិត្តស្គាល់ថ្លើមគ្នាអស់ពេលយូរគ្រាន់បើដែរ ខ្ញុំជា មនុស្សពិសេសរបស់នាង … អក្សររបស់នាងគ្មាននរណាអាចអានដាច់ឡើយ ក្រៅពីខ្ញុំ … សូម្បីប្អូនៗនាង…

ដោយសារតែការទាក់ទងគ្នា តាមទូរស័ព្ទ និងអ៊ីមែលជាញឹកញាប់ ខ្ញុំត្រូវធ្លាក់ខ្លួនក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ចាស់លង់ ឡើងមកលើមិនរួច…

មានថ្ងៃមួយជិតដល់ថ្ងៃចូលឆ្នាំខ្មែរ នាព្រឹកព្រលឹមក្រោកពីដេកមិនទាន់ស្រួលបួលផង រក្សាដួលសន្លប់នៅក្នុង បន្ទប់ទឹក… ត្រូវបញ្ជូនទៅពេទ្យកាល់ម៉ែត្រ… ពេទ្យថានាងមានបញ្ហាគ្រាប់ឈាមក្រហមថយចុះគួរឱ្យបារម្ភ ឪពុកម្តាយនាងបានសម្រេចថា នឹងនាំនាងទៅមើលនៅស្រុក ថៃបន្តទៀតនាថ្ងៃស្អែក… គេក៏រៀបចំធ្វើប៉ាស្ព័រ ឱ្យខ្ញុំផងដែរ។

នាងដឹងខ្លួនហើយ នាងនិយាយនឹងខ្ញុំថានាងខ្វះឈាម។ ខ្ញុំលើកសំណើថាខ្ញុំអាចផ្តល់ឈាមឱ្យនាងបានតាម នាងត្រូវការព្រោះខ្ញុំក៏ធ្លាប់ផ្តល់ឈាមឱ្យគេជាច្រើនដងដោយមិនដែលមានបញ្ហាអ្វីឡើយ។ នាងគ្រវីក្បាល វា មិនមែនជារឿងផ្តល់ឈាមឬមិនផ្តល់នោះទេ …

ចាំទៅដល់ពេទ្យបំរ៉ុងរ៉ាត់ទើបអាចដឹងច្បាស់ថាវាជាបញ្ហាអ្វី!!! (ម្តាយនាងនិយាយប្រាប់ពួកយើងដែលនៅជុំ វិញអ្នកជម្ងឺក្នុងបន្ទប់ពេទ្យ) ពេទ្យនៅទីនេះគេប្រាប់ថារក្សាមានជម្ងឺខ្វះឈាមក្រហមដូចតែលើកមុនចឹង…

ដោយសារតែអំណាចទឹកប្រាក់ និងក៏ប្រហែលជាអំណាចរបស់ឪពុកនាង យើងមិនបាននៅរង់ចាំយូរឡើយ ក្នុងការទទួលបានវីសាចូលស្រុកថៃ។ ឡើងយន្តហោះប្រមាណជាជិតមួយម៉ោង យើងក៏មកដល់ព្រលាន ដនមឿង។ មានអ្នកនាំផ្លូវរបស់យើងដែលជាមនុស្សរបស់ញាតិខាងម្តាយនាងមកទទួលពួកយើងទៅស្នាក់នៅ សណ្ឋាគារសេរេថុនហ្គ្រេនសុខុមវីតដ៏ល្បីនៅបាងកក។ ដោយសារតែការទទូចរបស់បងស្រីជីដូនមួយរបស់ ម្តាយនាង ឪពុកម្តាយនាងត្រូវទៅសម្រាកនៅផ្ទះរបស់គាត់ ចំណែកពួកយើងបានប្រកែកថាយើងកក់បន្ទប់ នៅសណ្ឋាគារហើយ។ នាងយល់ចិត្តខ្ញុំដែលមិនចូលចិត្តទៅនៅក្បែរក្រុមគ្រួសារនាង ខ្ជិលឆ្លើយសំណួរជា ច្រើនដែលនឹងហូរមកដូចទឹកធ្លាក់ពីលើភ្នំ ប្រសិនបើពួកគេជជែកគ្នាដល់រឿងរបស់ខ្ញុំ។ ដែលងាយស្រួល យកលេសជាងគេគឺគ្រួសារចិនកន្តាំងនេះនិយាយតែភាសាចិនក្នុងផ្ទះ ដូច្នេះខ្ញុំនឹងក្លាយជាទីងមោងបើសិន ជាទៅនៅទីនោះ។ គាត់មានផ្ទះធំមួយដែលរស់នៅជុំគ្នាទាំងកូននិងចៅ ហើយមានគ្នាច្រើនណាស់ តាមរក្សា និយាយប្រាប់…គ្រួសារគាត់ក៏មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកនយោបាយក្នុងប្រទេសនេះផងដែរដើម្បីមុខជំនួញ

ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ពួកយើងមានគ្នាប្រាំពីរនាក់៖ ឪពុកម្តាយនាង នាង មិត្តជនជាតិថៃរបស់នាងម្នាក់ធ្លាប់រៀន​ជាមួយគ្នានៅអង់គ្លេស បងស្រីជីដូនមួយម្នាក់ទៀត រួមជាមួយប្តីរបស់គាត់ដែលជាដុកទ័រម្នាក់ដែរ​ជាជនជាតិ​ ថៃទាំងពីរនាក់ និងខ្ញុំ ទៅពេទ្យទាំងអស់គ្នា។ មុនពេលចូលក្នុងបន្ទប់ពិនិត្យ ខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់នាងថា ខ្ញុំអាច បរិច្ចាគឈាមបាន ពីព្រោះប្រភេទឈាមយើងទាំងពីរគឺដូចគ្នា នាងទទួលថាអូខេបើសិនក្នុងករណីចាំបាច់…

តើមាននរណានឹកដល់មនុស្សចម្រុះជាតិសាសន៍អង្គុយក្នុងបន្ទប់ពិគ្រោះជម្ងឺជាមួយគ្នាដើម្បីស្តាប់ពេទ្យនិយាយ រៀបរាប់ពីស្ថានភាពរបស់អ្នកជម្ងឺម្នាក់ទេ?

លោកគ្រូពេទ្យនិយាយភាសាថៃ ហើយបងស្រីជីដូនមួយជាអ្នកបកប្រែឱ្យជនបរទេសទាំងបួននាក់ ដែលបីនាក់ អាចស្តាប់ភាសាចិនកន្តាំងបានហើយម្នាក់ទៀត អង្គុយងីងើធ្វើភ្នែកដូចកំពុងតាមមើលការប្រកួតវាយថិននីស!

ចេញពីមន្ទីរពេទ្យមកវិញគឺដល់ពេលបាយល្មម យើងញ៉ាំអាហារនៅហាងមួយក្បែរទីប្រជុំជនដែលសម្បូរដោយ ជនជាតិចិនរស់នៅរកស៊ី។ ខ្ញុំហូបបាយដោយស្ងាត់ស្ងៀមព្រោះខ្ញុំអត់ចេះអីទាំងអស់ ភាសាថៃ ភាសាចិន ឬអង់ គ្លេសបារាំង យូរៗម្តងនាងបានបកប្រែឱ្យខ្ញុំស្តាប់ … ខ្ញុំអត់ចូលចិត្តស្ថានភាពដែលមិនអាចឱ្យខ្ញុំរីករាយបាន…

យើងពន្យារពេលនៅទីនោះបន្តបួនថ្ងៃទៀតដើម្បីឱ្យគ្រូពេទ្យតាមដានជម្ងឺរបស់នាង។

ពេលចេញពីពិនិត្យ នាងតែងត្រូវបានមិត្តភ័ក្តិនាំទៅដើរលេងផ្សារ ឬកន្លែងកម្សាន្តផ្សេងៗ ជាពិសេសហាងលក់ ខោអាវ និងមិនភ្លេចនាំនាងឱ្យទៅមើលក្រុមហ៊ុនរៀបចំតុបតែងរបស់គេ ដែលដំណើរការជាងបួនឆ្នាំមកហើយ!

ពេលយប់យើងនាំគ្នាទៅបាយនៅផ្ទះរបស់បងប្អូននាង ហើយចេញពីហ្នឹងគឺនាំគ្នាទៅដើរលេងនៅណៃក្លឹបទាំង បីនាក់។ មានម្តងនោះខ្ញុំបានទាក់ទងស្រីនៅណៃក្លឹប ណាត់នាងឱ្យមកជួបនៅសណ្ឋាគារស្អែកម៉ោងដប់ព្រឹក។

ព្រឹកស្អែកឡើង ចេញពីពេទ្យវិញ ខ្ញុំប្រាប់នាងថា ខ្ញុំអត់ចង់ទៅផ្សារជាមួយនាងទេ។ នាងក៏ទៅជាមួយមិត្តរបស់ នាងហើយខ្ញុំក៏ត្រឡប់មកសណ្ឋាគារវិញចាំស្រីស្នេហ៍ខ្ញុំ…

ស្រាប់តែនាងត្រឡប់មកវិញនៅម៉ោងដប់មួយ ដែលខុសពីទម្លាប់ពីម្សិលមិញដើររហូតដល់ល្ងាច។ ខ្ញុំរត់ជើងបី ជើងបួនយកស្រីទៅលាក់ក្នុងបន្ទប់ទឹក ទើបបើកទ្វារឱ្យនាង តែភ្លេចគិតរឿងស្បែកជើងរបស់ស្រីម្នាក់នោះ…

នាងស្រែកហៅស្រីម្នាក់នោះឱ្យចេញមក ហើយដេញគេចេញទីងណាត់ទីងណែង ខ្ញុំស្រវាក្នុងកាបូបប្រាក់បាន ហាសិបដុល្លារក៏ហុចឱ្យនាងទៅ។ ចូលដល់ក្នុងបន្ទប់វិញ ខ្ញុំទទួលបាននំបាតដៃពេញមុខ ឡើងវៀចថ្គាមម្ខាង!

នាងទូរស័ព្ទឱ្យគេមកផ្លាស់កម្រាលពូកភ្លាមៗ ខ្ញុំរត់ប្រុចចូលបន្ទប់ទឹក។ ងូតទឹករួចយើងក៏នាំគ្នាទៅរកអីញ៉ាំ ទាំងនិយាយរកគ្នាមិនបានប្រាំម៉ាត់ផងក្នុងមួយឃ្លា។ ង៉ៃហ្នឹងគេខឹងហើយ គេកំម៉ង់សម្លសុទ្ធតែម្ទេស ក្តៅស្ទើរ ហោះទៅលើអាកាស ខ្ញុំញ៉ាំបាយតិចណាស់… ដោយដឹងថាថ្ងៃនេះយីអ៊ុនខ្ញុំវាដាក់ ខ្ញុំទិញមីទុកទៅស្រុសហូប ក្នុងបន្ទប់ … លុយក្នុងកាបូបសល់ស្តួចស្តើងណាស់ ណាមួយគេត្រូវនៅទីនេះពីរថ្ងៃទៀត…

ស្អែកឡើងខ្ញុំត្រូវពាក់ម៉ាសបិទមុខ (ការពារផ្តាសាយបក្សី) ហើយក៏គ្មាននរណាហ៊ានសួរឡើយ ព្រោះទឹកមុខ របស់នាងឡើងក្រហមពេលម្តាយនាងសួរខ្ញុំថា៖ កើតអីបានជាពាក់ម៉ាស? ផ្តាសាយឬ? … បាទ!

លទ្ធផលរបស់ពេទ្យនៅតែនិយាយថានាងមានជម្ងឺខ្វះឈាមក្រហម ដែលស្ថានភាពនេះអាចឈានទៅដល់ ការកើតជម្ងឺមហារីកគ្រាប់ឈាម។ ពេទ្យណាត់នាងមកជារៀងរាល់ខែ ដើម្បីតាមដានបរិមាណគ្រាប់ឈាម ចាក់បញ្ចូលឈាម និងព្យាបាលដោយថ្នាំចាក់។

យើងមិននិយាយរកគ្នាច្រើនឡើយ អ្វីដែលខ្ញុំដឹងគឺដោយសារម្តាយរបស់នាងជាអ្នកនិយាយប្រាប់។ ក្រោយពី វេចបង្វិចត្រឡប់មកស្រុកខ្មែរវិញ សឹងតែថាដាក់វ៉ាលីសមិនទាន់ ខ្ញុំទាញកង់ធាក់ទៅផ្ទះខ្ញុំ ខ្ញុំនឹកពូក នឹកគ្រែដេក នៅផ្ទះណាស់ គ្មានអ្វីរីករាយជាងមកដល់ផ្ទះឡើយ។ ននះននៀលអស់ចិត្តលើពូកកញ្ចាស់មិនដែលបានបោក របស់ខ្ញុំហើយ នាងតេមកប្រាប់ថាឱ្យទៅផ្ទះជួយជញ្ជូនអីវ៉ាន់ទៅផ្ទះថ្មី…ខ្ញុំរូតរះមកវិញមិនហ៊ានដំអក់ទេព្រោះថា ខ្ញុំនៅក្នុងចោទ…

ជញ្ជូនអីវ៉ាន់ និងបោសសម្អាតផ្ទះរួច យើងក៏សម្រាកយ៉ាងលង់មួយចម្អែតគ្មានគិតរកបាយរកទឹកអីទេ។ ក្រោក ពីដេកម៉ោងប្រាំបួនជិតកណ្តាលអាធ្រាត្រទើបយើងងើបរកអីហូប។ គ្មានអ្វីនៅសល់ក្រៅពីពងទា និងទឹកស៊ីអ៊ីវ!

នាង និងខ្ញុំចាប់ផ្តើមជីវភាពធម្មតាឡើងវិញក្រោយពេលយើងព្យាយាមភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងផ្លូវចិត្តតាមរបៀបមនុស្ស លោកទូទៅ។

_________________________

អត្ថបទដែលទាក់ទង៖

1. សន្យា (ភាគ១)
2. សន្យា (ភាគ២)
3. សន្យា (ភាគ៣)
4. សន្យា (ភាគ៤)
5. សន្យា (ភាគ៥)

//